Gdy dorosłe dziecko traci rodzica

Śmierć rodzica może być doświadczeniem zarówno szokującym, jak i mającym wpływ na całe nasze dalsze życie. Bez względu na to ile masz lat oraz czy relacja z rodzicem była bliska, czy trudna, rodzic jest zawsze swego rodzaju punktem odniesienia – często w sposób nieświadomy określamy podług niego nasz sens życia i miejsce na ziemi. Gdy…

Śmierć rodzica może być doświadczeniem zarówno szokującym, jak i mającym wpływ na całe nasze dalsze życie. Bez względu na to ile masz lat oraz czy relacja z rodzicem była bliska, czy trudna, rodzic jest zawsze swego rodzaju punktem odniesienia – często w sposób nieświadomy określamy podług niego nasz sens życia i miejsce na ziemi. Gdy go tracimy, nic już nie jest takie samo. Targają nami różne uczucia – z jednej strony jesteśmy w rozpaczy, z drugiej strony czujemy powinność poradzenia sobie z sytuacją. W końcu jesteśmy dorośli! Nic bardziej mylnego.

Żałoba to normalny i naturalny stan

Jest to niezwykle silna, bolesna i rozdzierająca odpowiedź na stratę kogoś bliskiego. Potrafi zmienić samopoczucie zarówno fizyczne, jak i psychiczne, a także sposób myślenia i zachowania. To bardzo trudne doświadczenie i świadomość różnych towarzyszących mu doznań nie uwolni nas od cierpienia, ale może sprawić, że będzie ono bardziej do zniesienia.

W tym trudnym czasie możesz doświadczyć m.in. bezsenności, braku apetytu, wolniejszych procesów myślowych, nieoczekiwanych emocji, poczucia pustki. Możesz doświadczać wielu różnych odczuć w ciągu dnia, to całkiem normalne, bo każda strata bliskiej osoby jest dla nas nową i niesamowicie bolesną zmianą. Nie dziw się więc, jeśli w jednym momencie będziesz się czuć w miarę dobrze, aby za chwilę zalać się łzami.

Potęga uczuć

W zależności od natury relacji z rodzicem, jest on często określany przez dorosłe dzieci jako opokę, bezpieczną przystań, nasze korzenie, bliskiego przyjaciela, osobę, która kocha bezwarunkowo.

Tym trudniej poradzić sobie z intensywnością przykrych uczuć. Mamy wrażenie, że zostaliśmy sami, opuszczeni, bezbronni, nadzy. Że nie mamy już tej osoby, na której mogliśmy zawsze polegać, do której mogliśmy się zawsze zwrócić.

Gdy była to relacja trudna, musimy się zmierzyć z poczuciem żalu, winy, ze złością – uczuciami, o których nie będziemy mieli szansy już rodzicowi powiedzieć.

Nierzadko towarzyszy temu uczucie niezrozumienia przez otoczenie. Dziura, jaką mamy w sercu może – faktycznie – być dla innych niewidoczna, ale to nie znaczy, że jesteśmy z naszym cierpieniem sami.

Zmiana relacji w rodzinie

Śmierć rodzica może spowodować ważne zmiany w relacjach z pozostałymi bliskimi. Być może poczujesz potrzebę większego wsparcia pozostałego przy życiu rodzica (pamiętaj, że dla niego to też bardzo trudny czas). Być może zacieśnisz relacje z rodzeństwem, ale możesz też wracać myślami do przeszłości, poczuć na nowo braterską rywalizację, albo stanąć przed koniecznością trudnych działań związanych ze sprawami spadkowymi, którym niejednokrotnie towarzyszą stres, napięcie i nieporozumienia.

Warto przyjrzeć się jakich emocji doświadcza każdy z bliskich zmarłego. Każdy z nich miał z nim różne relacje i dla każdego z nich ta sytuacja jest ciężka w różny sposób. Nie jesteśmy jedynymi, którzy muszę stawić czoła cierpieniu.

Pamiętaj, że strata rodzica to nie coś, co przychodzi łatwiej z wiekiem. Nigdy nie jesteśmy na nią przygotowani.

To, co możemy zrobić, to:

  • Być cierpliwymi wobec siebie i podchodzić ze zrozumieniem do swoich uczuć – dać sobie pozwolenie i na emocje, i na ich poczucie.
  • Dać sobie czas. Pozwól sobie na świadome przejście przez okres żałoby. Jest to niezbędne do dalszego zdrowego funkcjonowania i na pewno wymaga czasu. Czy ten czas leczy rany? Raczej przyzwyczaja do straty. Oswaja z nowym porządkiem, dodaje sił.
  • Porozmawiać z kimś bliskim lub ze specjalistą. Wielu ludzi przechodzi przez czas żałoby w ciszy i samotności. Jeśli jednak czujesz, że nie radzisz sobie z natłokiem myśli, odczuć i bólu – nie obawiaj się poprosić o pomoc. To może być przyjaciel, który cię wysłucha, albo psycholog, który pomoże Ci przejść ten trudny etap i pogodzić się ze stratą rodzica.
  • Inne mogące przynieść ulgę rytuały, takie jak wspomnienia, uczczenie pamięci zmarłego, modlitwa, relaksacja.

Żródło: Abrams, R. (2000). When parents die. Oxford. Rhatigan, J. (2002) Adult grieving the death of a parent.

Opracowanie: Aleksandra Kaczmarek.