Według OECD, Polska jest jednym z krajów, w których najwięcej godzin spędza się w pracy. Jak to się ma do wydajności pracownika? Badanie australijskie na 6500 osób (Kajitani, S. i in, 2016)[1], oceniające sprawność poznawczą kobiet i mężczyzn w zależności od godzin spędzanych w pracy wyraźnie pokazuje, że po 40 r.ż. optymalna liczba godzin pracy w tygodniu wynosi 25. Po przekroczeniu 35 godzin pracy w tygodniu następuje coraz bardziej gwałtowny spadek zdolności poznawczej kobiet i nieco łagodniejszy u mężczyzn.
Różnice płciowe można wytłumaczyć tym, że kobiety są obciążone większą ilością obowiązków po pracy, w domu.
Kumulacja stresorów i przeciążenie poznawcze jest więc u kobiet bardziej wyraźne niż u mężczyzn.
Niepokojące w kontekście stresu w pracy wydaje się również to, że z roku na rok w Polsce rośnie liczba recept wypisywanych na środki przeciwdepresyjne, które mają poprawiać wydajność pracowników. Wniosek: wiele zaburzeń emocjonalnych i poznawczych ma swój początek w przepracowaniu. Może więc, zamiast przepisywać/ zażywać leki, pomyśleć raczej o zmniejszeniu liczby godzin spędzanych w pracy? (Myślę tu również o terapeutach i lekarzach, którzy mają tendencje do brania na siebie zbyt dużej ilości obowiązków).
[1] Kajitani, S., McKenzie, C., Sakat, K. (2016). Use it too much and lose it? The effect of working hours on cognitive ability. Melbourne Institute Working Paper Series, 2016; 7.