Dlaczego śmiech jest zaraźliwy?

Dlaczego wyłapujemy emocje drugiej osoby z taką łatwością? Wydawać się może, że ludzkie emocje są bardzo zaraźliwe. Śmiech jest na to dobrym przykładem, kiedy ktoś zaczyna się śmiać często ten śmiech zostaje powielony przez kolejne osoby. Według badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Aalto i Turku PET Centre w Finlandii, badania opublikowanego w Proceedings of the National…

Dlaczego wyłapujemy emocje drugiej osoby z taką łatwością? Wydawać się może, że ludzkie emocje są bardzo zaraźliwe. Śmiech jest na to dobrym przykładem, kiedy ktoś zaczyna się śmiać często ten śmiech zostaje powielony przez kolejne osoby. Według badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Aalto i Turku PET Centre w Finlandii, badania opublikowanego w Proceedings of the National Academy of Sciences, silne emocje synchronizują aktywność mózgu u różnych osób.

Wyrażone emocje, takie jak uśmiech i śmiech często wywołuje także reakcję emocjonalną u obserwatora. Może to być podstawowym elementem interakcji społecznej: dostosowując wspólny stan emocjonalny wszystkich członków grupy, których mózgi przetwarzają to, co widzą w otaczającym ich środowisku w podobny sposób.

Fińscy Naukowcy zmierzyli aktywność mózgu używając do badania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, podczas gdy uczestnicy oglądali krótkie filmy: przyjemne, neutralne oraz nieprzyjemne. Okazało się, że silne i nieprzyjemne emocje łączyły aktywność sieci przetwarzania emocji w mózgach uczestników w regionach czołowych oraz linii środkowej a jednocześnie bardzo podniecające filmy zsynchronizowały aktywność w sieciach mózgowych wspomagających wzrok, uwagę i zmysł dotyku.

Według adiunkta Lauri Nummenmaa z Aalto University:

“Udostępnianie stanów emocjonalnych dostarcza obserwatorowi strukturę somatosensoryczną
i neuronową, która ułatwia zrozumienie cudzych intencji i działań i pozwala „dostroić” lub “zsynchronizować” się z nimi. Takie automatyczne strojenie ułatwia interakcję społeczną i procesy grupowe”.

“Wyniki mają poważny wpływ na obecne modele neuronowe ludzkich emocji i zachowań grupowych, ale także pogłębiają naszą wiedzę w temacie zaburzeń psychicznych związanych z nieprawidłowym przetwarzaniem emocjonalnym.”

 

Zaraźliwy śmiech

Nowe badania mogą być porównywane z przeprowadzonymi przez Naukowców z University College (UCL) i Imperial College London opublikowanych w Journal of Neuroscience w roku 2007 wykazały one możliwy mechanizm zakaźnego śmiechu. Pozytywne dźwięki takie jak śmiech wywołują reakcję w obszarze mózgu słuchacza, które zostają aktywowane, kiedy uśmiech, jakby przygotowuje mięśnie twarzy do śmiania się.

Dr Sophie Scott, starszy pracownik naukowy w Instytucie Cognitive Neuroscience stwierdziła: “Przysłowiowe “śmiej się a cały świat będzie śmiał się z Tobą ” wydaje się być prawdą. Wiemy już od jakiegoś czasu, że kiedy z kimś rozmawiamy, często odzwierciedlamy zachowanie, powtarzamy słowa, których używa i naśladujemy gesty drugiej osoby. Teraz wykazano, że ten sam mechanizm dotyczy również śmiechu – przynajmniej na poziomie aktywności w mózgu”.

 

We wspomnianym badaniu naukowcy odtwarzali ochotnikom różne dźwięki, podczas pomiaru reakcji mózgu za pomocą skanera fMRI. Niektóre dźwięki były pozytywne, na przykład śmiechu lub triumfu. Inne były nieprzyjemne, takie jak krzyk czy odruchy wymiotne. Wszystkie dźwięki wywołały reakcję w przedruchowej korowej części mózgu, która przygotowuje mięśnie twarzy, aby odpowiednio na nie reagować. Jednakże reakcja ta była większa w przypadku pozytywnych dźwięków, co sugeruje, że są bardziej zaraźliwe od tych negatywnych. Naukowcy wierzą, że to wyjaśnia dlaczego w odpowiedzi na śmiech czy pogodne nastawienie reagujemy mimowolnym uśmiechem.

Dr Sophie Scott skomentowała: “Zazwyczaj spotykamy pozytywne emocje, takie jak śmiech i uciechę w sytuacjach grupowych, czy to oglądając program komediowy z rodziną, czy grając w piłkę nożną z przyjaciółmi. Ta odpowiedź w mózgu, automatycznie uzbraja nas do uśmiechu lub śmiechu, dostarcza sposobu do naśladowania zachowania innych. Czyli coś, co pomaga nam w interakcji społecznej i odgrywa ważną rolę w budowaniu silnych więzi między jednostkami w grupie”.

 

Źródło: www.psyarticles.com, Czerwiec 2012. Opracowała: Kamila Rejmer