Wysoka samoocena u dzieci

Dziecko, w głównej mierze, wyobraża sobie i ocenia siebie przez przekaz, jaki dostaje od innych ludzi. W związku z tym, że rodzice i bliska rodzina są zazwyczaj najważniejsi w życiu dziecka, ich przekaz ma olbrzymie znaczenie. Obraz siebie, który powstał we wczesnym dzieciństwie zmienia się przez całe życie, ale ten początkowy jest bardzo istotny. Stanowi…

Dziecko, w głównej mierze, wyobraża sobie i ocenia siebie przez przekaz, jaki dostaje od innych ludzi. W związku z tym, że rodzice i bliska rodzina są zazwyczaj najważniejsi w życiu dziecka, ich przekaz ma olbrzymie znaczenie. Obraz siebie, który powstał we wczesnym dzieciństwie zmienia się przez całe życie, ale ten początkowy jest bardzo istotny. Stanowi on podstawę relacji międzyludzkich a także podejścia do nauki i odkrywania świata w przyszłości.

Pozytywny obraz siebie przekłada się na wysoką samoocenę a negatywny – odwrotnie. Jeśli chcemy, aby dziecko odkrywało realistyczny, nie przerysowany obraz siebie – także wspieramy je w poczuciu pewności i bycia ważnym. Zdrowa samoocena zawiera też właściwą pokorę; nie należy wymagać od dziecka oceniania siebie w porównaniu z innymi, nie musi ono zawsze czuć się najlepsze.

Poczucie własnej godności buduje się od urodzenia.

Ważne jest przytulanie dziecka, mówienie do niego, uśmiech i okazywanie uczuć. W wieku przedszkolnym dziecko uczy się wielu sposobów na angażowanie się w życie innych i odkrywanie świata. Doświadczenie i informacje od bliskich pomagają tworzyć dobry obraz samego siebie. Jeśli dziecko jest doceniane i czuje się ważną częścią rodziny lub grupy społecznej, jego samoocena wzrasta.

Unikajmy porównywania dziecka z innymi, podkreślajmy jego wyjątkowość.

Rodzice powinni pomóc dziecku odkrywać w sobie talenty i umiejętności, które mogą rozwijać. Nie dotyczy to tylko oczywistych talentów, ale także cech takich jak: empatia, wrażliwość, cierpliwość i wytrwałość czy poczucie humoru. Bardzo istotne są interakcje w społeczeństwie, zauważanie osiągnięć dziecka i chwalenie go, lecz także podkreślanie, że doświadczanie porażek jest dobre. Samoocena nie jest oczywiście zawsze stabilna, zależy od wielu czynników, ale jest ważną podstawą do rozwoju także w życiu dorosłym. Ludzie ze zdrową, pozytywną samooceną podejmują rozsądne ryzyko, akceptują porażki i łatwiej przeżywają rozczarowania.

Znamienną jest porada „krytykuj zachowanie, a nie dziecko”.

Dziecko nie jest „dobre” lub „złe”, kiedy  zachowuje się w sposób, którego nie akceptujemy. To, jak się zachowuje może być drażniące, bolesne czy destrukcyjne. Jednakże należy oddzielić to, jak się zachowuje od tego, kim jest. Grzeczne dzieci czasem robią złe rzeczy.

Źródło: A.Stonehouse „Building positive self-esteem”.